NXT is dé plek waar kunst en technologie elkaar raken, en Still Processing voelt helemaal van nu. Het draait om die simpele vraag: hoe kijk jij naar een beeld, en wat ziet een algoritme eigenlijk?
De expo begint speels. Een videofragment dat net iets verandert zonder dat je het meteen doorhebt, een portret dat subtiel van emotie wisselt – je merkt hoe snel je brein beelden voor waar aanneemt. Het zet je meteen op scherp: kun je je eigen ogen wel vertrouwen?
Daarna wordt het digitaal. AI-modellen laten zien hoe ze leren van miljoenen plaatjes. De resultaten zijn vaak gek: gezichten met te veel tanden, handen met zes vingers. Het ziet er grappig uit, maar het is tegelijk een wake-up call. Machines doen hun best om ons te imiteren, maar missen altijd iets menselijks.
Een van de publieksfavorieten is een interactieve installatie. Je voert zelf iets in – een foto, een gebaar, een woord – en de machine spuwt er een compleet nieuw beeld uit. Het is fascinerend én een beetje ongemakkelijk, want je realiseert je hoe makkelijk je input verdraaid kan worden.
Wat deze expo sterk maakt, is dat het niet alleen gaat over technologie. Ook je eigen blik wordt ontleed. Kunstenaars laten zien hoe je achtergrond, herinneringen en cultuur bepalen wat je ziet. Er is eigenlijk nooit een neutrale blik – niet bij ons en ook niet bij AI.
“Still Processing in het NXT Museum bewijst dat je ogen je net zo goed kunnen bedriegen als een algoritme.”
De sfeer wisselt tussen licht en serieus. Je staat te lachen om een mislukte AI-foto en een paar minuten later besef je hoe kwetsbaar we zijn voor manipulatie. Precies die balans maakt het typisch NXT: je bent vermaakt, maar je gaat ook met stof tot nadenken de deur uit.
En eerlijk: je loopt hier niet weg met antwoorden, maar juist met meer vragen. Dat is de charme. Het voelt alsof je hersenen nog aan het “herladen” zijn terwijl je alweer buiten staat.