Ter ere van 750 jaar Amsterdam presenteert het Amsterdam Museum de derde editie van Refresh Amsterdam: een grootschalige kunstmanifestatie die actuele thema’s in de stad en samenleving onderzoekt. De tentoonstelling toont kunstwerken van vijftien hedendaagse kunstenaars en een indrukwekkende solo-expositie van Raquel van Haver.
‘Refresh Amsterdam #3 – Imagine the Future’ vult het Amsterdam Museum met werk dat de stad loswrikt uit het nu. Deze Refresh-editie is extra betekenisvol: het is de laatste grote tentoonstelling op de locatie in aan de Amstel. Hierna verhuist Amsterdam Museum weer terug naar de Kalverstraat.
Opvallend is de open uitnodiging: niet alleen kunstenaars, maar ook het publiek kreeg een platform om toekomstbeelden te delen. Het resultaat is een caleidoscoop van perspectieven; installaties, fotografie, video en woord versmelten tot een stadsportret dat je niet lineair leest.
De kracht zit in de frictie. Je ziet dromen naast zorgen, vooruitgang naast behoud. Refresh is daarmee geen pronkstuk maar een gesprek: hoe willen we samenleven, hoe ziet de stad eruit als we haar opnieuw durven tekenen? In rondleidingen en publieksprogramma’s zakt het van beeld naar gesprek, zodat het museum zich even als stadsforum gedraagt.
“Refresh laat zien dat de stad geen eindproduct is maar een zin die we samen afmaken.”
Raquel van Haver
Raquel van Haver is schilder en maakt in haar werk gebruik van fotografie. Ze werd geboren in Bogotá, Colombia, en woont en werkt tegenwoordig in Amsterdam. Van Havers schilderijen geven een inkijk in het alledaagse leven. Haar werk richt zich op thema’s als etniciteit en identiteit, waarbij ze inspiratie haalt uit de Afrikaanse, westerse, Caribische en Latijns-Amerikaanse culturen binnen de diaspora. In haar schilderijen verweeft zij verwijzingen naar het verleden, het heden en de toekomst. De schilderijen worden rauw en masculien bevonden, monumentaal en energiek, of donker en onheilspellend.
Voor Amsterdammers voelt dit nabij: je herkent straten, stemmen, ritmes. Toch opent het je blik, omdat verbeelding altijd een stap verder durft te zetten dan nostalgie. Je loopt naar buiten met de prettige onrust dat “toekomst” niet iets is dat je afwacht – maar meemaakt.