Memento: Fotografie die je even pauzeert in het hart van Huis Marseille

Geen lineaire chronologie, maar een ‘schilderijenrek’ aanpak: foto’s staan los, in depotsokkel-stijl, met Lina Bo Bardi‑ezels uit de boijmanscollectie als eyecatchers. Zo nodigt Memento uit om te dwalen én te herinneren – zonder vaste route, met alle vrijheid en verwondering.

De collectie? Rijk én grensoverschrijdend. Van iconen als Thomas Struth, Andreas Gursky en Andres Serrano tot nieuwkomers als Jamie Hawkesworth, Nhu Xuan Hua en Tyler Mitchell – fotografen die balanceren op de rand tussen mode en kunst. Meesterwerken uit Zuid-Afrika en Japan (David Goldblatt, Zanele Muholi, Naoya Hatakeyama) staan zij aan zij met opkomende namen, en delen hun kijk op mens, stad en natuur.

Elke foto is een ‘memento’: een stil moment dat verhaal is geworden – soms verzameld vanwege zijn artistieke impact, soms omdat het maatschappelijke verschuivingen weerspiegelt, van Black Lives Matter tot de impact van de pandemie. Door niet te kiezen voor chronologie, maar voor thema’s, komen zulke verbanden direct binnen: collectielijnen over identiteit, documentaire fotografie, modekunst en activisme komen in focus-temazines tot hun recht.

Stepping through the centuries-old halls of Huis Marseille, the designs spotlight each snap like a jewel in a curated treasure chest.

Meer dan een expo: Memento is interactie. In zeven zalen verschenen ‘zines’ met essays of poëzie, animatiefilmprojecties van depots en een choreografie‑opening door Clarinde Wessenlink. Het is een museumbeleving waarin beeld, tekst, geluid en ruimtelijkheid samenkomen in een tijdelijk, onrustig ritme – passend bij het thema ‘onderbroken’.