Fiona Tan beeldententoonstelling in Rijksmuseum

Zodra je de Philipsvleugel binnenstapt, ontvouwt zich Tan’s filmische universum: grafische prenten, verontrustende maskers, borduursels en intieme portretten uit het Rijksmuseumdepot. Elkeen fluistert een verhaal over obsessie, ziekte en stigmatisering. Fiona Tan beantwoordt stilletjes vragen als: wat betekende ‘monomanie’? En werden mensen gediagnosticeerd op hun gezicht?

In Monomania vormt Théodore Géricaults Portrait of a Kleptomaniac (uit de serie Les Monomanes) het vertrekpunt van een zoektocht die via werken van Goya, Munch en Raden Saleh uitmondt in een bredere reflectie op representatie, macht en empathie. Het verhaal wordt versterkt door onverwachte objecten: doopjurken, Japanse Noh-maskers, psychiatriememorabilia én collages van borduurwerk, elk met een schaduwzijde.

Het werk culmineert in Janine’s Room, nieuw en speciaal voor deze tentoonstelling gecreëerd. Een zwarte-wit video-installatie die realiteit en verbeelding langzaam doet vervagen. Je volgt een vrouw tussen boeken en gordijnen — een verstild meditatie over geheugen, obsessie en voyeurisme.

“Monomania fragmenteert de lens waarmee we naar normaliteit kijken – en nodigt uit tot mededogen.”

Fiona Tan is een research-based kunstenaar die vaak speelt met identiteit en representatie. In Monomania brengt ze haar artistieke stem samen met medische en maatschappelijke geschiedenis – en toont een verleden dat exact aansluit bij het debat over mentale gezondheid nu.